1- از امور غریب یکی این است که حاملان علم در اسلام اغلب از عجم بوده اند ، خواه در علوم شرعی و خواه در علوم عقلی ، و اگر در میان آنها مردی را نسب عرب بود ، در زمان و محل تربیت از عجم شرمده می شد.

ابن خلدون 

2- ایران تنها مشعلدار علم خود نبود ، بلکه مشعل علم خود را به اروپا برد و آن مشعل هنوز با نوری درخشانتر می سوزد.

گاریسون 

3- اگر آنچه علم عربی نامیده می شود ، کارهایی که ایرانیان کرده اند ، از میان برداریم ، بهترین قسمت آن از بین می رود.

پروفسر ادوارد براون 

4- و اما ایرانیان بر شیوه ای بودند که به علوم عقلی اهمیتی به سزا می دادند و دایره این علوم در کشور شان توسعه یافته بود زیرا دولت های آنها در نهایت پهناوری و عظمت بود و هم گویند که این علوم پس از آنکه اسکندر ، دارا (داریوش سوم) را بکشت و بر کشور کیانیان غلبه یافت از ایرانیان به یونانیان رسیده است ، چه اسکندر بر کتب و علوم بیشمار و بی حد و حصری از ایشان دست یافت.

ابن خلدون  

5- ایرانی در دنیا ، ملتی بس مهم به حساب می آمد ، هم به خاطر کمکی که به اختلاط و امتزاج اقوام و ملل مختلف نمود و هم به جهت سهمی بس عالی و ارجمند که در پیشرفت و تعالی بشریت داشته است.

هانری بر 

6- نخستین ملتی که دانشمندانش پیش از مصری ها و بنابراین خیلی پیش از یونانی ها به تعلیم فلسفه پرداخته و مدارسی برای آموختن آن داشته اند ، ایرانیان بوده اند.

هرودوت 

7- ایران یکی از بزرگترین مراکز صنعتی آسیا و سرچشمه زیباترین و پردوام ترین هنرهای زیباست که در جهان بشریت بوجود آمده است.

اپهام پوپ 

8- ایران از دوهزار سال به این طرف شاهکارهای معماری بوجود آورده است و می توان تخت جمشید را از لحاظ عظمت با آکروپلیس یونان و فروم رومی برابر دانست.

اپهام پوپ 

9- تاریخ ایران نشان دهنده کلیه مراحل پیشرفت بشری از پنجهزار و پانصد سال پیش از میلاد تا زمان کنونی است.

اپهام پوپ 

10- تمدن ایران از اهرام مصر قدیمی تر است... در هفت هزار سال پیش از میلاد در سراسر خاک ایران کمتر نقطه ای یافت می شد که در آن جنگل و مراتع طبیعی نباشد. اگر غیر از این بود تمدن عظیم آریایی در ایران بوجود نمی آمد.

کرونین

وقتی از بزرگان تاریخ صحبت می کنیم فکر ما به طرف انسانها که از کودکی خاص بودند می رود ولی با نگاهی به زندگی این بزرگان می فهمیم که همه انها این چنین نبوده اند و فقط انسانها با اراده و مصممی بودند و حال از خود این سوال را بپرسیم که آیا ما هم می توانیم راه این بزرگان را در پیش گیریم و روزی نام ما در تاریخ این مرز و بوم ثبت شود.شخصیتهای چون امیر کبیر که مانند پدری دلسوز برای ملت ایران تلاش کرد و جان خود را نثار ما مردمی کرد که امروز او را فقط به چشم یک قهرمان نگاه می کنیم به جای آنکه راه و هدف های او را در پیش گیریم . حال آنکه ما مانند بزرگان ایران به جای پیدا کردن راهی برای مشکلات و پیشرفت ملتمان ایران بیندیشم همیشه به فکر کسی هستیم که بیاید و به مردم کمک کند پس ما خود چکاره ایم و مطمئنا ظهور این چنین شخصیت های نمی تواند موفقیعت و رفا و آسایش ملت را در یک بازه طولانی از زمان تضمین کند که فراز و نشیب های ملت ایران در طول تاریخ خود گواه این قضیه است. بهتر بگویم برای رهای از مشکلات و ایجاد رفاه و آسایش همه یا اکثریت جامعه باید راه زندگی خود را مانند این بزرگان بسازند و منافع ملت را بر منافع خود مقدم کنند  تا پیشرفت ملت در تمام ضمینه اعم از اخلاق و فرهنگ و تکنولوژی و.....در گذشت زمان تضمین شود.ولی افسوس که مردم(تجار و بازرگانان و صنعتگران وتولید کنندگان و...) فقط هنگامی که منافع ملت به نفع خودشان است در آن جهت حرکت می کنند و اگر این چنین نباشد منافع ملت را نادیده گرفته و فقط به منفعت خویش فکر می کنن بی آنکه بدانندیا بدانند که ممکن است که عمل آنها چه تاثیری بر دیگر مردم این مرز و بوم بگذارد.

این افراد از جمله کسانی هستند که به نوعی به مردم خود خدمت کردند. شایسته تقدیر هموطنان خود هستند

 امیرکبیر...................صدراعظم ناصرالدین شاه..................آشپز

گاندی........................رهبر فقید هند....................وکیل دادگستری

کریم خان زند............موسس سلسله زندیه..........تیر انداز سپاه نادر شاه

 آلبرت انیشتن.............فیزیکدان......... ...........منشی اداره ثبت