اگرچه از كوروش كبیرآنطور كه شایسته است در ایران تقدیر نمی شود ، ولی در كشورهای دیگر به دلایل مختلف مورد تقدیر و تحسین قرار می گیرد كه یكی از مهمترین آنان "پایه گذاری اولین قوانین حقوق بشر جهان" است. هنگام ورود سپاه ایران به بابل، كوروش كبیر دستور داد تا بر روی استوانه ای سفالین فرامین حقوق بشر را حك كنند ، كه امروز باعث بالندگی ما ایرانیان است. این است كه تاریخ نگاران و فیلسوفانی نظیر افلاطون ،فیثاغورث ، هرودت ، گزنفون ، ویل دورانت ، ویكتور هوگو ، كنت گوبینو ، هگل، شاتوبراین ، پاپ كلمنتوس پنجم ، ناپلئون ، بوسویه ، دانیل روپس ، گیرشمن ، مولانا ابوالكلام آزاد ، علامه طباطبایی ، دكتر علی شریعتی ، حجه الاسلام شهید هاشمی نژاد ، دكتر باستانی پاریزی و... در مدح او قلم می زنند.
حكاكی "انسان بالدار" دردر دشت مرغاب پاسارگاد، نقش برجستهای از كوروش كبیر است كه ظاهرا وجه تقدس كوروش را در نظر مردم آن زمان ، یادآور می شود. در بالای این اثر به سه زبان زنده آن دوران نوشته شده بود " من كوروش پادشاه ایرانم ..." . سبك هنری خاص این اثر مربوط به دوره قبل از تخت جمشید است و شامل نمادهای عجیبی می شود كه حاصل تركیب عقاید مذهبی پارسی ، عیلامی ، بابلی ، یهودی و... در قالب هنر است.
در سال ۱۹۹۴ بنای یادبودی از كوروش در سیدنی ساخته شد تا یادآور صلح و برابری تمام نژادها و پیروان تمامی ادیان باشد ، كه نسخهء كپی برداری شده ای از تمثال مقدس كوروش كبیر در پاسارگاد است.
طراح این اثر ۴ متری ، لوییس باتروس است كه در پیاده سازی آن از یك هنرمند ایرانی به نام فرشته صادق بهره برده است.
در دشت مرغاب در پاسارگاد ، نقش برجستهای از كوروش بزرگ باقیمانده است كـه همچون فرشتگان ، بــا بـالهایی آسمانی تراشیده شده است. نكتـه جـالب این است كه ایـرانیان از زمان باستان تاكنون ایـن پیكره را مقدس میدانند و بـا اینكه پیكرههای دیگر در سراسر ایـران در اثر نـادانی آسیب دیـده است هیچكس جرأت نداشته بـه ایـن پیكره اهـورایی آسیب برساند. هنـــوز هم تصور مقدس بودن ایـن پیكره در میـان مردم بـومی بـاقی است (دکتر بهرام فره وشی در کتاب ایرانویچ).
مردم محلی دستــان او را رو به قبـله و در حـالت نیایش می دانند و مردم منطقه نـذرهای خود را تقدیم آرامـگاه میكردند( دكتر باستانی پـاریزی در كتـاب كـوروش ذوالقرنین ). آب رودخانه كلوار نیز همیشه آبی مقدس و شفابخش به شمار مـی آمد.(دکتر شاپور شهبازی در کتاب پاسارگاد)..
نظرات شما عزیزان:
اینطور که فکر می کنی نیست بیشتر پادشاهان این مرز و بوم انسان های فداکاری بودند نظیر پادشاهان هخامنش که در راس انها کوروش بزرگ است و همچنین اشک اول موسس حکومت اشکانی ; اشک چهارم و نهم و سیزدهم و بیستو دوم ولی متاسفانه در ایران از همون کودکی ما رو با قهرمانان عرب مثل مختار و مالک ..... آشنا می کنن انگار ما شخصیت های بزرگ تاریخی نداریم و نمی توان گفت چون شخصیت های عراب در راه خدا تلاش کرده اند رو باید سرمشق قرار دهیم چرا که اقدامات کسانی مثل کوروش بزرگ و داریوش بزرگ بزرگترین پادشاهان هخامنش در راه دین و سیاست و آسایش مردم مفیدتر از مختار و مالک که من شخصا آریوبرزن و زپیر رو بیشتر از این اشخاص دوست دارم مقایسه کرد